Mesoporeuze zeolieten verkregen door siliciumextractie
Er is een doorbraak bereikt bij het gebruik van zeolieten als katalysator, zodat efficiënter chemische verbindingen kunnen worden gemaakt. “We hebben met succes op een gecontroleerde wijze silicium uit het zeoliet gehaald, in plaats van aluminium, waardoor we een zeoliet veel efficiënter kunnen gebruiken.” Dat stelt Johan Groen, onderzoeker binnen de afdeling DelftChemtech (chemical technology) aan de TU Delft. Hij promoveerde op het onderwerp ‘Mesoporeuze zeolieten verkregen door siliciumextractie’.
Jelle Vaartjes
Zeolieten zijn mineralen die zowel natuurlijk voorkomen, als kunstmatig worden verkregen. Zeolieten zijn interessant voor een groot aantal toepassingen. Dat heeft onder meer te maken met de chemische samenstelling van het materiaal: silicium, zuurstof en aluminium. Zeolieten zijn daarnaast heel poreus, bevatten veel poriën. Door die vele poriën (microporiën, kleiner dan 1 nanometer) is het oppervlak van het gesteente heel groot. Doordat het zeoliet ook aluminium bevat, hebben zeolieten zure eigenschappen. Hierdoor zijn zeolieten interessant om te gebruiken als katalysator. Een katalysator is een stof die een chemische reactie kan beïnvloeden, zonder hierbij zelf verbruikt te worden (het zeoliet kan worden hergebruikt). Zonder een katalysator zouden veel chemische processen niet kunnen plaatsvinden.
Zeoliet betekent letterlijk kooksteen, naar het Griekse zeo (koken) en lithos (steen).
Groen vertelt over zijn onderzoek. “Wij hebben een interessant materiaal met zure eigenschappen. We willen echter zeolieten succesvoller kunnen maken als katalysator in de chemische industrie. Zeolieten worden daartoe overigens al veel gebruikt. Echter door het grote oppervlak dat wordt gevormd door de kleine poriën, is het transport van de moleculen die moeten reageren in de kanaaltjes, heel traag. Je kunt het vergelijken met een vrachtwagen die door een (te) nauwe tunnel rijdt. De moleculen lopen grote vertraging op, want er is veel interactie met...