Blog Menno-Kier Visser - Oppervlaktebehandeling en milieu(regels) – hoe is dat in de praktijk geregeld dan?

De provinciale overheid ijvert voor een drastische energietransitie met oog op een schonere wereld.  Mooie plannen, maar ondertussen maken ze er zelf een potje van.

Dat we met zijn allen wat aan onze leefwijze moeten veranderen om de teloorgang van onze aarde een halt toe te roepen is zo onderhand wel een heel erg groot item geworden. We kunnen gerust zeggen dat dit het thema van deze tijd is. Wij, u, als ondernemer worden hier ook dagelijks of wekelijks aan herinnerd door allerlei maatregelen die ons opgelegd, danwel dringende geadviseerd worden. Er moet (extra) bespaard worden op energie, het grondstofverbruik moet waar mogelijk omlaag en jawel, in 2023 moet elk kantoorgebouw groter dan 100 m2 minimaal het C-energielabel krijgen.

Bijvoorbeeld over het lozen van met zware metalen (chroom, nikkel, kwik, enzovoorts) vergeven proceswater op het riool, horen we veel minder. Dat is logisch. Dat dit niet mag, wordt al minstens 30 jaar algemeen bekend verondersteld en iedereen houdt zich daar ook zo goed mogelijk aan. De provincie en de gemeente hebben in samenspraak ook regels voor de naleving opgesteld en bedrijven worden erop gecontroleerd. Tenminste, dat zou men moeten doen, maar men doet het niet.

Dat grote jongens als Dupont en bijvoorbeeld Tatasteel zich op momenten hier niet veel van aantrekken, is ook wel bekend. Maar hier staan dan ook grote belangen op het spel en dan mag het allemaal kennelijk wel wat soepeler aangevlogen worden. Uiteraard spreekt de Provincie hier schande van en belooft beterschap: men wordt nu echt streng.... Ook de groten moeten zich aan de regels houden en niet alleen de burger en het al zo zwaar met regels belaste MKB. Hulde hiervoor. Nu nog in daden omzetten en klaar zijn we.
Om dichter bij huis, en met name dichter bij ons vakgebied te blijven, valt evenwel ook nog het nodige op te merken. Ook hier laten de gemeente en de Provincie flinke steken vallen. Dit is uit recent steekproefsgewijs onderzoek onder een representatief aantal van deze bedrijven gebleken. We spreken hier dan over één van de provincies waar wij zetelen, Friesland dus.

Navraag leert hier dat, op een uitzondering na, doorgaans geen enkele vergunning aan de richtlijnen voldoet. En dat de controle hierop hoegenaamd nog slechter geregeld is. Met andere woorden, van het hele pakweg 20 jaar terug ingezette beleid t.a.v. lozingseisen en de controle, is nagenoeg in mijn beleving niets terecht gekomen. Een grote farçe, een wassen neus. Voor de bühne slechts. Meer kunnen we er niet van maken.
Dat dit in andere provincies wel goed geregeld zou zijn, valt te betwijfelen. Het gras is hier ook bij deze buren echt niet groener.

Dit betekent, dat u hier in onze mooie provincie en vermoedelijk dus ook in de rest van het mooie Nederland, naar eigen goeddunken mag aanrommelen en het met giftige zware metalen vervuilde water zo op het riool kunt lozen. Dat is natuurlijk volstrekt belachtelijk en het mag ook niet, maar het is helaas wel de praktijk van alle dag.

Zichzelf serieus nemende bedrijven hebben de zaken met de beste intenties en naar beste kunnen prima voor elkaar. Derustit is daar wel de exponent van. Ons wordt dan ook regelmatig serieus het vuur aan de schenen gelegd. Logisch natuurlijk, hier valt ook gemakkelijk succes te behalen. Een echt uitje voor de betrokken medewerker derhalve.

Het gros van de bedrijven trekt zich hier echter niets van aan en doet net als de grote jongens. Dat is ook logisch zou je bijna denken. Wie of wat legt hun ook een strobreed in de weg? Niemand, en de gemeente of provincie al helemaal niet.

Netjes volgens de regels werken kost geld. De troep zo op het riool lozen is daarentegen gratis en voor niets. Wat zou u doen in zo’n geval?
Nieuwe milieumaatregelen introduceren prima, maar wanneer de bestaande regels niet gecontroleerd en nageleefd worden, dan heb je er helemaal geen donder aan. Dit leidt enkel en alleen tot nog meer papierwerk en nog meer rompslomp voor u als ondernemer. De gemeentelijke en provinciale overheid kunnen flinke stappen maken door zichzelf en de controle op met name milieuovertredingen, ook juist in de rvs-branche, serieus te nemen.

Daarmee bereik je meer dan met wat nieuwe regels opstellen vanachter een bureau en doe je als overheid pas echt wat voor het milieu en voor een schonere wereld.