Oppervlaktebehandelingen: Passiveren
De weerstand van roestvast staal tegen allerlei vormen van corrosie ontleent het hoofdzakelijk aan de aanwezigheid van een passieve oppervlaktelaag.
De stabiliteit van deze laag is voornamelijk een functie van:
- de pH van het milieu waaraan het metaal wordt blootgesteld;
- de aard van dat milieu;
- de samenstelling van het staal.
Er zijn verscheidene theorieën opgesteld om de vorming van de passieve laag te kunnen verklaren. Een van deze theorieën die het meest wordt aangehangen zegt dat er een stabiele laag van OH--ionen ontstaat waarbij de OH--ionen zijn omgeven door H2O moleculen: zogenaamde gehydrateerde OH--ionen. De dikte van deze laag varieert tussen 10 en 1000 Å (1Å = 10-10 m). Het is een bekend feit dat de aanwezigheid van halogeenionen in een milieu deze laag kan beschadigen door de vorming van chloor-ijzerverbindingen die goed oplosbaar zijn. Dit is één theorie en er zijn nog talloze andere waarop in het kader van deze verhandeling niet verder kan worden ingegaan. Vanuit een praktisch standpunt bezien is passivering een methode voor de bescherming van roestvast staal.
De volgende passiveringsbaden komen voor gebruik in aanmerking:
Austenitisch, duplex en ferritisch roestvast staal
1) Salpeterzuur (70%, d = 1,40) 20%. temperatuur: 60 ˚C
duur: 30 minuten.
2)Mengsel van:
salpeterzuur (70%, d = 1,40) 1 volume
fosforzuur (85%, d = 1,71) 2 volumen
ijsazijn (d=1,05) 2 volumen
temperatuur: 50 ˚C
duur: 30 minuten.
Martensitisch 13% chroomstaal en zwavelhoudend roestvast staal
1) Salpeterzuur (70%, d = 1,40) 20%
kaliumbichromaat 5%
temperatuur: 60˚C
duur: 15 minuten.
2) Ethyleendiaminetetra-azijnzuur 10%
temperatuur: 60˚C
duur: 15 minuten
3) Kaliumpermanganaat 2%
citroenzuur 7%
pH met ammoniak instellen op 7 à 9
temperatuur: 50 ˚C
duur: 5 minuten.
5. Glansbeitsen
Het doel van glansbeitsen is het verschaffen van een zijdeachtig glanzend uiterlijk aan het metaal. Er worden twee hoofdmethoden onderscheiden bij het glansbeitsen.
5.1 Chemisch...