300 VS 200 reeks Roestvast Staal, welke alternatieven passen?
Materiaalselectie moet worden geleid door een zorgvuldig onderzoek van de toepassing. Voordat u overstapt, is het belangrijk om de sterke en zwakke punten en toepasbaarheid van een legering op uw constructie volledig te onderzoeken.
Door: Richard Matheson, Gary Coates – Nickel Institute
Roestvast staal is een kwaliteitsmateriaal
Indien correct gespecificeerd, levert het structurele duurzaamheid, uitzonderlijke corrosieweerstand en visuele aantrekkingskracht. Het is de meest kosteneffectieve oplossing in een breed scala aan toepassingen en omgevingen. Dit is de eerste in een reeks mededelingen waarin mogelijke alternatieven worden vergeleken met roestvaste staalsoorten uit de 300-reeks.
Er zijn honderden roestvast staalsoorten om uit te kiezen.
Vaker wel dan niet, is roestvast staal uit de 300-reeks de juiste keuze vanwege de beschikbaarheid, het fabricagegemak, de uitzonderlijke prestaties en de lange levensduur. De marktvolatiliteit kan voorschrijvers ertoe aanzetten alternatieve types te overwegen voor 304 en 316L. Substitutie is echter niet altijd de oplossing. Een slecht ontwerp en slechte typekeuze kan leiden tot corrosie of constructief falen en andere substantiële gevolgen, wat uiteindelijk leidt tot hogere kosten en soms tot vervanging. Helaas zullen enkelingen slechte keuzes maken en de vereiste prestaties onderschatten. Bij materiaalselectie is het belangrijk om te onthouden dat kwaliteit lang wordt onthouden nadat de kosten zijn vergeten. Correcte specificatie is de sleutel tot het leveren van de gewenste resultaten en prestaties.
Misschien denkt u erover om roestvast staal uit de 200-reeks te gebruiken
Deze roestvaste staalsoorten worden vaak voorgesteld als alternatief voor de 300-reeks. Beide hebben een austenitische structuur, waarbij mangaan en vaak stikstof worden gebruikt in plaats van een deel van het nikkel. Ze zien eruit en voelen aan als materialen uit de 300-reeks. De originele 200-reeks legeringen werden voor het eerst geproduceerd in Noord-Amerika in de jaren 1950. Ze hadden 16,0% chroom, tegenover 18,0% voor een 304, en ongeveer de helft van het nikkelgehalte. Vanaf ongeveer 2005 namen andere legeringen van de 200-reeks snel toe in volume in Azië. Om het nikkelgehalte nog verder te verlagen, moesten producenten het chroomgehalte verder verlagen, in sommige gevallen zelfs tot wel 12%. Bijgevolg vertonen deze legeringen een veel lagere corrosieweerstand. In sommige gevallen is een iets lagere corrosieweerstand acceptabel. In andere gevallen is een hogere mate van koudversteviging (een ander kenmerk van de 200-reeks) een voordeel bij toepassingen zoals slangklemmen, sommige structurele toepassingen en betonwapening met een lage magnetische respons. 
(nieuw gelaste tank, waarbij een legering uit de 200-reeks met laag chroomgehalte aanvankelijk de voorkeur had boven de 304L. Da tank barstte in een aantal zones naast de lasnaden toen hij met water werd gevuld. Als gevolg hiervan moest de tank opnieuw worden gebouwd uit type 304L.)
Veel producenten voegden ook koper toe aan hun legeringen om de zeer hoge mate van koudversteviging in te perken. Vaak zijn deze legeringen met een laag chroomgehalte niet gestandaardiseerd en zijn ze in China verboden voor gebruik in contact met voedsel. In de voedingsindustrie zijn de meest corrosieve omstandigheden vaak niet het voedsel, maar de gebruikte ontsmettingschemicaliën. De legeringen van de 300-reeks zijn goedgekeurd, gestandaardiseerd en zijn wereldwijd de voorkeursmaterialen voor voedselcontact. Legeringen uit de 200-reeks met laag chroomgehalte zijn ook vatbaar voor vertraagd koudscheuren (“delayed cracking”) na vervorming, soms maanden later. Lassen kan een grotere uitdaging zijn, vooral bij dikkere secties. De volgende foto is van een nieuw gelaste tank, waar een legering uit de 200-reeks met laag chroomgehalte was gekozen in plaats van 304L. De tank barstte in een aantal zones naast de lasnaden toen hij met water werd gevuld en moest opnieuw worden gebouwd uit type 304L. Er zijn veel legitieme toepassingen voor deze legeringen uit de 200-reeks met laag chroomgehalte, vooral wanneer er minder strenge eisen worden gesteld aan de corrosieweerstand. De selectie van een legering moet worden geleid door een zorgvuldig onderzoek van de toepassing. Voordat u overstapt, is het belangrijk om de sterke en zwakke punten en toepasbaarheid van een legering op uw constructie volledig te onderzoeken.