Corrosiebeproeving van roestvast staal: Deel 7: Uniforme corrosie

Deel 7

De corrosieresultaten van proeven waarbij de verliezen uniform zijn worden gewoonlijk uitgedrukt in mm per jaar. Vanzelfsprekend kunnen die worden omgezet in andere eenheden (zie de conversie tabel).


Tabel Omrekenfactoren voor corrosiesnelheidseenheden

d = dichtheid in g/cm3


Een veelgebruikte beproevingsmethode is het exposeren van corrosiecoupons die naderhand worden beoordeeld aan de hand van het gewichtsverlies. Vooraf moet dus het exacte gewicht, maar ook het totale oppervlak van de proefstukken worden bepaald omdat hiermee later het gewichtsverlies per oppervlak en dus ook de wanddikteafname worden berekend. Het tussentijds wegen van de proefstukken als de proef eenmaal op gang is, geeft informatie over de aanvankelijke corrosiesnelheid en de corrosiesnelheid na verloop van tijd. Dit is van groot belang omdat bij een toenemende corrosiesnelheid de gemiddelde corrosiesnelheid als resultaat van een expositietest een te lage waarde zal geven. Een tweede reden om tussentijdse gewichtsbepalingen te doen is om te controleren hoe verontreiniging van het testmilieu door corrosieproducten van invloed is op de testresultaten. Punten waarmee rekening moet worden gehouden bij het uitvoeren van expositietests zijn:

 

• Het zuurstofgehalte. Meer of minder zuurstof in de oplossing kan een grote invloed hebben op de corrosiebestendigheid. Als er gestreefd wordt naar een constant zuurstofgehalte kan worden gekozen voor het continu doorspoelen van de oplossing met lucht of zuivere zuurstof om een zuurstofrijke situatie te bewerkstelligen. Door stikstof door te voeren wordt een ontluchte oplossing gecreëerd. Door tijdens de beproeving de zaken hun beloop te laten zal het zuurstofgehalte in de oplossing een functie zijn van het zuurstofverbruik en de toetreding van zuurstof aan het grensvlak tussen de lucht en de oplossing.
• Een te kleine hoeveelheid testmedium resulteert in een uitputting van reactieproducten die bij het corrosieproces betrokken zijn en veroorzaakt een opeenhoping van opgeloste metaalionen die eveneens invloed gaan uitoefenen op het verloop van corrosiereacties. Als minimale hoeveelheid vloeistof geldt 50 ml per vierkante centimeter geëxposeerd oppervlak. Als de corrosiesnelheid van een geteste legering hoog blijkt te zijn dan kan tot regelmatig verversen van de oplossing worden overgegaan.
• Veelal is behalve over het volledig ondergedompelde metaal ook informatie gewenst over het corrosiegedrag op de waterlijn en daarboven. Een proefopstelling zoals in afbeelding 1 voorziet in dit geval in een enkele meting over de gewenste resultaten.
   

Afbeelding 1 Opstelling voor corrosiebeproeving. A = thermometer; B = corrosiebestendige vloeistofhouder; C = rek met proefstukken; D = beluchting; E = verwarmingsmantel; F= vloeistofspiegel.

Klik hier voor deel 8